خیار (Cucumber)

خیار از خانواده کدوییان است،که شامل کدوی تابستانی و زمستانی و خربزه می شود.

خیار هم مانند خویشاوندان خودش، یک تغذیه شونده ی قوی است (به گرما، خاک بارور و رطوبت دائم نیاز دارد).

در مناطق آفتابی، بادی یا مناطق گرم شهری، گیاهان در گلدان تمایل به خشکی سریع دارند،

اما راه حل های ساده ای برای جلوگیری از تشنه شدن خیار وجود دارد، از جمله: از گلدانهای بزرگ استفاده کنید،

گلدان های بزرگ (تا ۲۰ کیلوگرم خاک) باعث می شوند که خیار ریشه های گسترده ای برای رشد بالا و محصول فراوان ایجاد کند.

همچنین از خاک گلدان با کیفیت خوب استفاده کنید.

خاک غنی گیاه را به خوبی تغذیه می کند و رطوبت بیشتری نسبت به خاک کم کیفیت نگه می دارد.

زمانی که برای کشت خیار از گلدان استفاده می کنید و گلدان زهکشی مناسبی ندارد، از خاک معمولی باغچه استفاده نکنید.

گیاه خیار به دو صورت واریته های ساقه بلند و واریته های متراکم با ساقه های کوتاه وجود دارد.

از کشت خیار در کنار سیب زمینی و مریم گلی اجتناب کنید.

ذرت و آفتابگردان میتوانند نقش تکیه گاه را برای خیار داشته باشند.

خیار ممکن است به صورت پشته ای کشت شود یا بر روی تکیه گاه هایی همچون داربست،

فنس و یا ستون چوبی رشد کند. گونه هایی با ساقه های بلند برای رشد بر روی تکیه گاه مناسبند.

رایج ترین راه کشت خیار به صورت پشته ای است زیرا پشته ها خاک گرم تر و زهکشی مناسب تر را فراهم می کنند.

خاک:

خیار خاک با PH خنثی یا کمی قلیایی را ترجیح می دهند.

خیار به خار بارور نیاز دارد. خاک رس را با اضافه کردن مواد آلی بهبود دهید.

همچنین با افزودن کمپوست یا کود پوسیده به خاک های سنگین، آنها را بهبود دهید.

بذر خیار نیاز به نور خورشید دارد، پس آن را در مکان آفتابی کشت کنید که حداقل ۶ تا ۸ ساعت نور خورشید دریافت کند.

کود:

گیاه را به طور مرتب تغذیه کنید. در زمان کاشت، خاک را با استفاده از کود های دانه ای اصلاح کنید.

وقتی که میوه های خیار شروع به رشد کردند، کود مرغی را در سطح گسترده ای در اطراف پایه گیاه بپاشید.

همچنین بهتر است کمپوست باغچه را در اطراف پایه بریزید.

ریشه های جدید از ساقه های رونده در داخل کمپوست ایجاد می شوند،

این کار می تواند با مشکل پوسیدگی ریشه مبارزه کند و یک دسته جدید از ریشه های سالم ایجاد کند.

کود مناسب برای خیار، یک کود با مقادیر بالای پتاسیم است.

آبیاری:

از آنجا که ۷۰ درصد خیار از آب تشکیل شده است، پس انتظار می رود که به آب فراوانی احتیاج داشته باشد.

ریشه های خیار در اثر آبیاری زیاد در گلدان پر از کمپوست، ممکن است پوسیده شوند. بنابر این باید مراقب باشید و بیش از حد آبیاری نکنید.

نباید اجازه دهید که کمپوست کاملا خشک شود و یا یک پوسته در سطح خاک ایجاد شود و در آبیاری بعدی از نفوذ آب جلوگیری کند.

در آب و هوای گرم، آبیاری هر دو روز یک بار، مقدار مناسبی است.

دست به کار شوید:

برای کاشت خیار در گلدان از نوع متراکم آن باساقه های کوتاه استفاده کنید.

یک مزیت کشت خیار در گلدان این است که گرمای فراوان که خیار آن را دوست دارد، فراهم می شود و رطوبت و تغذیه بهتر کنترل می شود.

کشت در گلخانه گرم در اوایل بهار، و کشت در گلخانه سرد و در فضای باز در اواسط بهار انجام می شود.

کشت در گلدان:

یک گلدان ۸ سانتی متری را با خاک جوانه زنی پر کنید و یک سوراخ ۲ سانتی متری در آن ایجاد کنید.

دو بذر را در داخل سوراخ فشار دهید و گلدان را آبیاری کنید. گلدان را در مکان گرم و نورگیر قرار دهید.

برای حفظ رطوبت می توان روی گلدان را با نایلون پوشاند.

بذر ها ظرف یک هفته جوانه می زنند. وقتی که گیاهچه ها طول گیاهچه ها به دو سانتی متر رسید، گیاهچه ضعیف تر را حذف کنید.

گیاهان را مرطوب نگه دارید و از یک چوب کوچک برای تکیه گاه آنها استفاده کنید.

بعد از رشد بیشتر گیاهچه، آن را در داخل گلدان بزرگ یا در کیسه های رشد بکارید و با یک چوب آن را عمود نگه دارید و آن را به سقف ببندید.

بوته خیار را در اواسط تابستان به بیرون منتقل کنید. یک یا دوهفته قبل از کاشت،

آنها را با قرار دادن در مکان سرد، با شرایط بیرون سازگار کنید.

کشت در فضای باز:

در کاشت بذر خیار به طور مستقیم در فضای آزاد، صبر کنید تا زمین گرم شود.

باید دمای هوا ۲۱ درجه باشد. شما می توانید ۳ تا ۴ هفته بعد از آخرین تاریخ یخبندان آنها را بکارید.

بعد از آماده کردن پشته ها، یک حفره به عرض ۴۶ سانتی متر و عمق ۳۰ سانتی متر بر روی پشته ایجاد کنید.

برای تولید یک مخلوط نیمه خاکی، مقداری کمپوست به خاک باغچه اضافه کنید.

و حفره را با این مخلوط به ارتفاع ۱۵ سانتی متر پر کنید. ۵ یا ۶ بذر را در پشته بکارید. ۵/۲ سانتی متر خاک روی بذر ها بریزید.

هنگامی که گیاهچه ها حدود سه هفته هستند، سه تا از ضعیف ترین گیاهچه ها را حذف کنید.

مواظب باشید وقتی گیاهان ضعیف را خارج می کنید، به سیستم ریشه ای گیاه مجاور آسیب نزنید.

برای گونه های متراکم با ساقه های کوتاه، فاصله بین پشته ها ۴۶ سانتی متر و برای گونه هایی با ساقه های بلند ۹۱ سانتی متر فاصله بگذارید.

نکته:

بعد از ۶ برگی شدن خیار، برای تشویق خیار به تولید جوانه های میوه دار بیشتر، نقاط رشد را قطع کنید.

شما باید گلهای نر را از سطح گیاه حذف کنید.

این کار از تلخ شدن خیار جلوگیری می کند. می توان گلهای ماده را از طریق تورم جزئی در پشت گل به راحتی تشخیص داد.

برداشت: معمولا ۶۰ تا ۶۵ روز پس از کشت خیار، میتوان محصول را برداشت کرد. خیار های آویزان شده از ساقه ها را برداشت کنید،

ولی مواظب باشید به ساقه ها آسیب نزنید. هر یک از ساقه های رونده بین ۲۰ تا ۵۰ میوه در یک فصل تولید می کنند.

اطمینان حاصل کنید که همه میوه های بالغ را از گیاه برداشت کنید (حتی زمانی که به آنها نیاز ندارید).

زیرا اگر این کار را انجام ندهید، رشد گیاه متوقف می شود. میوه ها را صبح زود برداشت کنید تا بهترین عطر و طعم را داشته باشند.

تقریبا ۳۰ تا ۴۰ روز قبل از شروع اولین یخبندان مورد انتظار در منتظه، تمام گلهای بوته خیار را از بین ببرید، تا گیاه بتواند تمام میوه های نابالغ را برساند.

جهت مطالعه بیشتر و خرید انواع بذر صیفیجات و سبزیجات کلیک کنید.

منابع:

https://b2n.ir/a98044